9 redenen om in Sphinx naar de double bill van Leos Carax te trekken

Op maandag 30 september kun je in Sphinx nog eens het instant legendarische Holy Motors van Leos Carax op groot scherm zien mét in het voorprogramma zijn gloednieuwe kortfilm C’est pas moi. Nog wat redenen nodig om zeker te gaan kijken?

1.Holy Motors is zonder de minste twijfel een van de meest radicale, gedurfde én perfecte films van de eeuw. Nota bene van een Frans wonderkind dat met Mauvais sang en Les amants du Pont-Neuf ook al in de vorige eeuw een paar keer ongemeen hard en verrassend uithaalde. Maar Holy Motors is echt next level en zo volstrekt uniek dat er enerzijds geen beginnen aan een deftige recensie is, anderzijds wil je iedereen de kans geven om hem zo maagdelijk mogelijk te ontdekken.

2. Wie dat dus zelfs zonder de summierste synopsis wil doen, gaat nu verder naar punt 3. Voor al de rest: Denis Lavant (zo’n beetje de fetisjacteur van Carax) kruipt in het begin van Holy Motors in een witte limousine die hem naar zijn werk voert, en hem uiteindelijk na een lange en echt wel extreem vermoeiende dag — je hebt geen flauw idee wat zijn werk precies inhoudt, maar hij komt erdoor in de meest bizarre, surrealistische situaties terecht — ook weer thuis brengt. Maar in feite nog beter om een soortement idee van de film te krijgen: bekijk de trailer!

3.Misschien toch een kleine bloemlezing uit de vijfsterrenrecensies die in 2012 over de film verschenen? “It’s a movie that arises after the end of cinema”, schreef The New Yorker. “A phoenix of a new cinema.” The Guardian: “A gorgeous furry teacup of a film, Leos Carax’s first feature in thirteen years is a gripping surrealist odyssey that makes most other films look very buttoned-up.” En dan was er nog Cahiers du Cinéma, die de film gelijk op één zette in zijn jaaroverzicht: “Peu de cinéastes ont le courage de questionner ainsi leurs spectateurs, à part Godard évidemment, avec l’angoisse profonde de l’artiste qui se demande s’il reste des spectateurs pour voir la beauté dans le monde.”

4. Alleen al de openingsscène, waarin Carax na dertien jaar zijn rentree aankondigt, is briljant. Maar Holy Motors rijgt de briljante scènes echt wel twee uur lang aan elkaar, waaronder ook een musicalscène met — je verwacht het niet — Kylie Minogue. De andere muziek in de film komt van Shostakovich, Sparks, R. L. Burnside en de soundtrack van de originele Godzilla van Ishirō Honda.

5. De film zat in Cannes in competitie, waar hij duidelijk niet werd gesmaakt door juryvoorzitter Nanni Moretti (die zelf nooit een film heeft gemaakt die tot aan de enkels van Holy Motors komt). Leos Carax keerde met lege handen terug naar huis, niettegenstaande Holy Motors sindsdien geregeld opdook in lijstjes met de beste films van de 21ste eeuw en Gouden Palm-winnaar Ruben Östlund hem onlangs ook in zijn top tien van de beste films aller tijden zette.

6. Sphinx toont op maandag 30 september niet alleen Holy Motors nog eens op groot scherm — waar je dit meesterwerk absoluut wil zien — maar ook C’est pas moi. De 40 minuten durende kortfilm van Leos Carax ging begin dit jaar in première in Cannes en was nog maar zelden in België te zien.

7. C’est pas moi is classic Carax. Het is een even geestige als ingenieuze spielerei — en dat bedoel ik in de positiefste zin van het woord — waarin de regisseur een eerbetoon brengt aan Jean-Luc Godard en diens Histoire(s) du cinéma, maar evenzeer aan de andere films en auteurs die hem hebben gevormd. Carax duikt tegelijk in zijn eigen imposant oeuvre, dat intussen al meer dan veertig jaar beslaat, om er een introspectief essay van te maken waarin ook zijn dochter voorkomt, muziek van David Bowie en The Fall, vanzelfsprekend zit ook Denis Lavant erin, en de Holocaust wordt verteld als een vrolijk verhaaltje voor het slapengaan. Classic Carax, dus.

8. De double bill van Holy Motors en C’est pas moi maakt deel uit van Open Cinema, het driedaags filmfeest van alle arthousebioscopen in Vlaanderen en Brussel. En omdat een feest zonder iets om te drinken maar een triestige bedoening is, word je tussen de twee films getrakteerd op een drankje (en een plaspauze)!

9. Ik geef ook een inleiding bij beide films waarin ik toch nog net iets meer ga vertellen over het genie van Carax. Al zal ik nu niet beweren dat dit laatste punt even hard doorweegt als de acht vorige. Hoe dan ook: koop nu jouw ticket!